سخنراني حضرت آيت الله فاضل لنكراني(دامت بركاته)در مراسم تجليل از شورآفرينان حسيني

حسين بن علي(ع) چراغ هدايت و بهترين راه تقرب به خدا

بسم الله الرّحمن الرّحيم

«ذلك و من يعظّم شعائر الله فإنّها من تقوي القلوب»

جلسه‌ي بسيار معنوي، حسيني و يكي از رشحات كربلاست. جلسه‌اي كه براي تجليل از هيئات محترم مذهبيِ قم، از مداحان، شاعران، سخنرانان و وُعاظ و عزيزان و سروراني كه در پربايي خيمه امام حسين(ع) دخيل‌اند و عنوان و حيثيت آنها در اين استان و شهر در گروي همين است، عزيزاني كه در اين جلسه حضور دارند قبل از اينكه عنوان ديگري همراه خود داشته باشند افتخار بزرگشان پيرغلام بودن امام حسين(ع)، خادم اباعبدالله و خدمتگزار عزاداران حسيني است، از حضور شما عزيزان و سروران به سهم خودم تشكر مي‌كنم.

اين مجلس باشكوه اينك در يكي از خيمه‌های امام حسين(ع) برقرار شده، چون اين مركز فقهي منوّر به نام مبارك ائمه اطهار(ع) است، از اين جهت خيمه ائمه و متعلق به امام زمان (عج) است، اين هم مزيد بر اهتمام و اهميّت اين جلسه است، از اشعار بسيار خوب و پرمحتوا كه از اعماق دل شيفتگان اهلبيت برخواسته است بهره‌مند شديم.

براي ما واقعاً افتخار است كه در ميان عزيزان جوان (در قم) چنين اشخاصي هستند كه تاريخ را از اُحُد به غدير و از غدير به كربلا و از كربلا به ظهور حضرت حجت(عج) متصل مي‌كنند؛

واقعش این استكه هر سالي كه محرّم و صفر مي‌آيد، يك پرده‌اي از عاشورا كنار زده مي‌شود و خداي تبارك و تعالي دل‌ها، قلوب و افكار را متوجه يك حقيقتي از حقايق عاشورا مي‌كند. من به نظرم مي‌رسد كه اين روايت معروف كه همه حفظ هستيد كه «إن لقتل الحسين(ع) حرارةً في قلوب المؤمنين لا تبرد أبدا» زيربنا و اساس آن اراده‌ي الهي است، يعني از آن زماني كه اين حادثه‌ي عجيب به وجود آمد، اين مصيبت بر آسمان و زمين و انسان و همه‌ي موجودات عالم وارد شد در مورد اربعين هم شنيديد كه «ما بكت السماوات والأرض إلا علي الحسين بن علي و يحيي بن زكريا أربعين صباحا» از آن زماني كه اين حادثه به وجود آمد اراده‌ي خدا به احياي اين حادثه است، يعني قبل از اينكه بشر به دنبال عزاداري براي امام حسين(ع) باشد، خداوند قلوب را آماده مي‌كند، دل‌ها را متوجه مي‌كند.

قطعاً افرادي كه در سال‌هاي اوليه‌ي اين حادثه بودند اين مقداري كه امروز مردم ما و شيعيان جهان به عمق حادثه‌ي عاشورا توجه دارند آن موقع نمي‌توانستند توجه پيدا كنند! درست است قيام مختار و توابين بود، حركت‌هايي به وجود آمد، اما آن معرفتي كه امروز نسبت به حسين بن علي(ع) وجود دارد، قابل مقايسه با معرفت‌هاي زمان‌هاي گذشته نيست و اين نكته‌اي است كه مخصوصاً افرادي كه در اين ميدان عزاداري فعال هستند بايد خيلي توجه كنند، معرفتي كه امروز در ميان شيعيان وجود دارد، همين حركت‌هاي ميليوني، همين پياده‌روي‌هاي به سمت كربلا از اقصي نقاط عراق، اينها كشف از اين مي‌كند كه خدا روز به روز آن جلوه‌ي امام حسين(ع) و آن حقيقت را بيشتر بروز مي‌دهد.

عرض بنده این است كه «باب الحسين» بابي است كه روز به روز به سوي قلوب مردم بيشتر باز مي‌شود؛ اين چه معنا و نتيجه‌اي دارد؟ نتيجه‌اش برمي‌گردد به اينكه درست است خداي تبارك و تعالي براي هدايت بشر كُتُب آسماني را فرستاد، انبياء را فرستاد، اما آنچه كه رمز اصليِ هدايت بشر تا قيامت هست قضيه‌ي عاشورا و قضيه‌ي كربلاست.

معناي اين حرف این استچنانچه انسان خودش را با واقعه‌ي عاشورا و حادثه‌ي كربلا نزديك كند، اگر انسان خودش را با آنچه كه اتفاق افتاده كه هنوز هم ما مي‌توانيم بگوئيم روي بسياري از حقايق عاشورا حجاب است، خيلي از حقايق آن واقعه هنگام ظهور حضرت براي بشر روشن مي‌شود، ما هنوز عمق فاجعه‌ي عاشورا را نفهميديم و نمي‌توانيم بفهميم، اما هر چه انسان خودش را به اين حادثه نزديك كند، قُربش به خدا بيشتر مي‌شود.

هر چه انسان با اين حادثه آشناتر شود معرفتش بيشتر مي‌شود، اساساً ـ بالاتر بگوئيم ـ بر طبق مباني اعتقادي ما بدون ائمه‌ي طاهرين عليهم السلام هدايت معنا ندارد، توحيد معنا ندارد، اعتقاد به خدا معنا ندارد، اين خيل عظيمي كه در كشورهاي به ظاهر اسلامي مي‌بينيد، اينهايي كه شيعه نيستند، اينهايي كه از اين حقيقت دورند، اينها فقط مدّعي اسلام‌و قُرب به خدا هستند، خيال مي‌كنند تقرّب به خدا دارند، در حالي كه بدون حسين بن علي(ع) تقرب به خدا امكان ندارد.

«إن لقتل الحسين حرارةً في قلوب المؤمنين لا تبرد ابداً» چه كسي نمي‌گذارد اين حرارت سرد شود، چه كسي اراده مي‌كند عشق مردم هر سال و هر زمان به حسين بن علي(ع) بيشتر شود؟ خدا اراده مي‌كند، خدا براي چه اراده مي‌كند؟‌ آيا فقط همين عشق ظاهري و عرض ارادت ظاهري و خاكسار بودن اين باب است؟ نه، بدون اين هدايت بشر امكان ندارد.

بدون اين اساساً فلسفه‌ي خلقت كه «وما خلقت الجن و الإنس إلا ليعبدون» نص عبادت بر مبناي معرفت امكان‌پذير نيست، ما اگر بخواهيم فلسفه‌ي خلقت را جستجو كنيم، تمامش را در همين قضيه عاشورا مي‌توانيم يكجا ببينيم. ببينيم كه اسلام چقدر عزيز است؟ دين چقدر عزيز است، حكم خدا چقدر محترم است؟ حدود خدا چقدر اهميّت دارد كه حجّت خدا بايد جانش را براي آن فدا كند، ظلم و ذلّت چقدر قبيح است؟ كه بايد حجّت خدا و خانواده‌ي او و اهل‌بيت و يارانش در مقابل او بايستند. محك انسانيّت هر فرد اين است كه هر سالي كه مي‌گذرد ببيند به امام حسين(ع) و اهداف او نزديكتر شده، يا نه، ببيند چه مقدار روح دين در قلب او بيشتر نفوذ كرده؟ چقدر به دين نزديكتر شده؟ چقدر عشق به نماز پيدا كرده، چقدر به دفاع از اسلام بيشتر توجه پيدا كرده است؟

اينها نتيجه‌ي اين سرّ الهي است، همان نتيجه‌ي این است كه در آن روايت خود امام حسين(ع) فرموده و فهمش هم خيلي مشكل است «والله ما خلق الله شيئاً إلا وقد أمره بالطاعة لنا» امام حسين(ع) مي‌فرمايند: قسم به خدا، خدا چيزي را در عالم خلق نكرده مگر اينكه مأمور كرده كه از ما اطاعت كند! اطاعت حجّت خدا، اطاعت وليّ خدا، غايت تمام اين حركت‌هاست، دفاع از دين، دفاع از قرآن، دفاع از احكام خدا، پياده شدن دستورات الهي در جامعه، مي‌تواند نتيجه‌ي ارتباط با امام حسين(ع) باشد.

نكته ديگر كه مي‌خواهم عرض كنم این است كه بعد از قضيه امام حسين(ع) ريشه‌ي هر بيداري‌ كه در عالم به وجود بيايد به قضيه‌ي كربلا برمي‌گردد، يعني خداي تبارك و تعالي هدايت را، بيداري را، همه را به اين قضيه مرتبط كرد و بدون اين قضيه امكان ندارد، بدون نزديك شدن به عمق قضيه‌ي امام حسين(ع) نمي‌شود انسان هدايت شود.

از اول دشمنان اباعبدالله الحسين(ع) تلاش كردند اين نور را خاموش كنند، يك زماني آمدند از منظر روشنفكري وارد شدند و گفتند گريه كردن چه معنا دارد؟‌ اگر امام حسين(ع) براي اسلام كشته شد اين فخر است، عزّت است، گريه چه معنايي دارد؟ حتّي بعضي از اهل سنّت آمدند رواياتي را جعل كردند و به خليفه دوم نسبت دادند و گفتند پيامبر(ص) فرموده است نبايد بر كسي كه از دنيا رفته گريست، چون اگر بگرييد او اذيت و عذاب مي‌شود، به خيال خام خودشان گفتند با اين بهانه گريه را از شيعيان بگيريم، آنها جاهلند به اينكه در اعتقادات ما گريه‌ و اشك براي امام حسين(ع) در عداد اشك براي خوف از خدا قرار داده شده، اشكي كه ما معتقديم يك قطره‌ي آن ذنوب انسان را تماماً تطهير مي‌كند و از بين مي‌برد. آمدند اين را از شيعه بگيرند، كتاب‌ها نوشتند، حرف‌ها زدند، اما نتوانستند و نمي‌توانند.

روايتي گفتند كه جعلي بودنش به اندازه‌اي بود كه فرياد عايشه درآمد كه اين روايت درست نيست و پيامبر اين را نگفته! چطور مي‌شود فردي اينجا اشك بريزد، خدا آن كسي كه از دنيا رفته را عذاب كند! اين با آيات قرآن كه مي‌فرمايد «ولا تزر وازرة وزر اُخري» ‌سازگاري ندارد! وهابيت امروز به شدّت دنبال خاموش كردن اين حركت هست اما جاهل‌اند و نمي‌دانند، كه اين حركت در اختيار من و امثال من نيست!

اراده‌ي خدا بر این است كه سال به سال اين جلسات و عزاداري‌ها با شكوه‌تر شود، ميليون‌ها كتاب مي‌نويسند و به اين طرف و آن طرف مي‌فرستند اما با يك اربعين تمام اينها خنثي مي‌شود، با يك عزاداري تمام اينها پاسخ داده مي‌شود، پير و جوان، زن و مرد، با پاي آبله‌دار به سمت زيارت اباعبدالله الحسين حركت مي‌كنند، اين چه رمزي است و چه سري در آن وجود دارد؟ هيچ عقلي نمي‌تواند اين را در دايره اختيارات بشر تفسير كند! اين در دايره اراده خداي تبارك و تعالي است.

اين بيداري‌هايي كه امروز در دنياي امروز به وجود آمده، ما معتقديم اگر اينها را ريشه‌يابي كنيم به همين قضيه برمي‌گردد.

چند نكته را اينجا عرض كنم و عرايض خودم را خاتمه بدهم؛ هدايت بدون ارتباط با امام حسين نمي‌شود، هر كه حسيني‌تر بشود هدايتش قوي‌تر مي‌شود، هر حركت و بيداري، هر جنب و جوشي كه براي رهايي انسان است در اثر ارتباط با اين حادثه واقع مي‌شود.

اولين نكته این است كه هيئات مذهبي قم با خصوصيّات و ويژگي‌هايي و اشخاص محترمي كه هر هيئت وجود دارد بايد براي مجموعه هيئات كشور الگو باشد. قم «عُش آل پيامبر» است، قم حرم اهلبيت است و هيئات مذهبي هر كاري و هر مطلبي را كه احتمال بدهند مورد رضاي اهل‌بيت(ع) نيست نبايد اجازه بدهند در حريم آنها واقع شود. ما معتقديم كه اين اراده‌ي خداست، و خدا به ما عنايت كرده.

در روايت بسيار خوبي اميرالمؤمنين(ع) فرموده «إنّ الله تبارك و تعالي إطلع إلي الأرض فاختارنا» خداي تبارك وتعالي يك نظر به زمين كرد و ما را (يعني ما دوازده امام و چهارده معصوم را) اختيار كرد ولي آنچه كه براي ما مهم است این است كه مي‌فرمايد «واختار لنا شيعةً ينصروننا» براي ما شيعياني را اختيار كرد كه اينها ما را ياري مي‌كنند، يعني هر هيئت و گروهي كه در اين زمينه قدم برمي‌دارد مصداقي است از آنچه كه اميرالمؤمنين در اين روايت بيان كرده، ما بايد اهل‌بيت را نَُصرت كنيم، حداقل به همين اندازه كه نگذاريم غيبت‌ها، تهمت‌ها، حرف‌ها، مطالبي كه واقعاً ربطي به مسائل دين ندارد، در هيئت‌ها مطرح شود چرا در مسجد صحبت از دنيا مكروه است؟

در قضاياي امام حسين و در قضيه عزاداري هم بايد به همين نگاه وارد شويم، وقتي جمعي تشكيل شده براي عزاداري، اخلاص‌مان را بيشتر كنيم، نگذاريم آنچه كه مربوط به دنياست بيايد، ولو يك مطلب خيلي كوچكي باشد. چون قضيه خيلي قضيه‌ي مهمي است، سرّ و اراده خداست، ثار الله است، اين اولين نكته كه البته توجه هم هست ولي اين تذكرش لازم است، هر چه ما به اين جهات توجه بيشتري داشته باشيم عنايت خدا به ما بيشتر خواهد بود.

نكته دوم این است كه اين هيئات بايد روز به روز گسترده‌تر شود؛ هماهنگي بسيار خوب است، بايد هماهنگ باشند، بايد هر سال با شكوه‌تر از سال قبل، اينكه عزاداري امسال خيلي باشكوه‌تر از سال گذشته بوده، واقعاً جاي شكر دارد و بايد ما خدا را شاكر باشيم مخصوصاً هيئاتي كه جوان‌ها و رزمندگان مي‌گيرند كه شكوه و عظمتش اصلاً قابل توصيف نيست! ولي نبايد بگوئيم هيئات به همين تعداد باشد.

اساس ابا عبدالله الحسين(ع) بر این است كه هر شخصي، هر كسي، ‌هر جايي مي‌خواهد خودش را داخل اين خيمه بكند كسي حقّ ممانعت از او ندارد ولو در يك خانه‌اي، ولو در يك مدرسه‌اي، يا يك جايي كه يك هيئت داشته باشند، نگوئيم كه اين هيئت پارسال اسمش نبوده، اين شخص پارسال اسمش جزء مداح‌ها و خطبا نبوده، پس امسال هم به قول ما طلبه‌ها استصحاب كنيم و نباشد! نه، اين هيئات، مخصوصاً در بيرون قم، شهرهاي ديگر و روستاها، هر چه بيشتر اين هيئات را گسترش بدهيم در ابقاء دين و در اينكه آن اراده‌ي خداي تبارك و تعالي محقق‌تر شود اثر دارد.

من اميدوارم كه اين جلسه‌ي باشكوه مورد عنايت خاصّ اباعبدالله الحسين(ع) قرار بگيرد ما معتقديم كه هر چه در رابطه‌ي با امام حسين(ع) تلاش كنيم در ابقاء نظام مقدّس جمهوري اسلامي و حفظ اين نظام كوشيده‌ايم، چرا كه اين نظام را گوشه‌‌ و رشحه‌اي از حركت اباعبدالله(ع) مي‌دانيم، حركتي كه امام رضوان الله تعالي عليه انجام داد، برگرفته از محرّم و عاشورا بود، هدايتي كه امام پيدا كرد در درجه‌ي اول و بعد هدايت جامعه در پرتو حادثه عاشورا بود.

اميدواريم كه هر چه ما براي عزاداري اباعبدالله الحسين(ع) قدم برمي‌داريم آن حضرت عنايتش را بيشتر كند و اين انقلاب را از شرّ دشمناني كه با تمام وجود در صدد صدمه وارد كردن به اين نظام‌ و دنبال تخريب آن هستند، مصون و محفوظ بفرمايد.

پروردگارا خدمتگزاران به اسلام و انقلاب، مخصوصاً رهبر معظم انقلاب، خدمتگزاران به دين، مراجع معظم تقليد، حوزه‌هاي علميه، خدمتگزاران به خيمه ابا عبدالله الحسين(ع)، همه عزاداران حسيني در اين عالم را موفق و مؤيّد بفرما.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته